MEN  ÖZÜMI  AÝAMADYM  HIÇ  ÝERDE

Men   özümi   aýamadym   hiç ýerde,

Gaýgyda,   hesretde,   şatlykly   günde.

Aglamda   geň   galdy   terkidunýäler,

Bagtlylar   geň  galyp   bakdy   gülemde.

Söýemde  şeýle  bir  ýürekden  söýdum,

Onuň bir öýjügnem boş goýmadym men,

Adam   söýsem,   kimligine   garaman,

Söýdüm   üstünligi,   ýetmezi   bilen.

Maňa  bolsa  «beýdip   ýörme»   diýdiler,

«Seniň  bu  bolşuňa  diýerler  tentek.

Sen entek ýaş ahyr, saňa gor perek,

Seniň  bar   geljegnň  öňüňde  entek».

Men özümi aýamadym  hiç ýerde.

Gorum   gutarar   diýip   etmedim   müýni,

Kä söýenim  üçin  urdular  meni,

Kä  gazabym   üçin   söýdüler   meni.

Haýyr   işler   üçin   taýýarlyk   boldum,

Şer  işiň tersinde  goýdum   men   şeri.

Soň   görüp   otursam,   gutarýar   eken.

Diň-e   berilmeýän   zatlaryň   gory.

Diňe   söýmeýänleň,   köýmeýänlerin

Özgäni   beýgeltjek   ažaýyp   syry,

Bir   gyzyl   manat   deý   gizleýänlerini

Gutarýar   ekeni   ýürekde   gory.

Men   özümi   aýamadnm  hiç  ýerde,

Özümi  bagş   etdim   özgeler   üçin,

Dogry,  käte  azar   berýär   ýüregim,

Odam   başga   zatdan   bolmagy   mümkin.