ÇÜNKI GÖZLERIÑ OWADAN!

Bilmen sen haýsy obadan,

Arzymy aýtmak meniñki,

Çünki gözleriñ owadan!

Çünki sözleriñ menikli!

Gel, düşbi gyz otur golaý,

Men saña diýeýin ”Aýym”.

Bir pursat syrdaşym bolaý,

Çeneme gaşlaryñ ýaýyn.

Bulaşyp barýar meñ ömrüm

Kä oýundan, kä nahakdan.

Sebäbin aýdyp bilermiñ

Didelerñe dogry baksam?

Gözleñde gussa görünýär,

Sen maña gussaly bakma.

Goý, ýazgarsyn bütin dünýä,

Emma sen muña howlukma!

Bilemok niçik iş etdim,

Duş boldum adam alyna.

Bütin dünýäni aglatdym

Bir çaganyñ ykbalyna.

Ne onda bähbidim bardy,

Ne-de ile pitjiñ atdym.

Aýtsana, alkymy garly,

Neçün men hunaba ýuwtdum?

Hasratym durmady çende.

Wah, bilýänsiñ, düşbi gözel.

Gözüm gözlerñe düşende,

Dünýe ýada düşdi, gözel...

Niçiksi erbet iş etdim?

Maña gazap edýänler kim?

Bütin dünýäni aglatdym.

Ýa muña ýokmudy hakym?

Ine, meniñ gaýgy-gussam,

Ähli syrym açdym, Aýym.

Sag-aman bol mundan gitseñ,

Erbede duşma, ylaýym!

Bilmedim haýsy obadan,

Ýüregimi açdym saña.

Çünki gözleriñ owadan!

Çünki gyýa bakdyñ maña!