ÝADYMA DÜŞDI

            ”Alma ýañaklaryñ ýadyma düşdi...”

                                   Mollanepes


Ýaşlyk ýyllaryndan dert galdy janda,

Ondan bäri aý aýlandy, ýyl geçdi.

Ýöne bu gün agşam şapak ýaşanda,

Alma ýañaklaryñ ýadyma düşdi!


Görküñ göz öñümden gitmez sen gyzyñ,

Edepli bakyşyñ, edepli sözüñ,

Ýyldyzlar asmanda süzende gözün,

Badam gabaklaryñ ýadyma düşdi!


Bilmen indi sen-sen kimiñ janasy,

Men dönsem-de, gelmez köñlüm dönesi,

Buldurap bişende naryñ dänesi,

Gyrmyz dodaklaryñ ýadyma düşdi!


Egsilmez ýürekde berç alan arman,

Seniñ bilen bäş gün sürmedik döwran,

Niçe ýyllar geçdi gül ýüzüñ görmän,

Tyg dek kirpikleriñ ýadyma düşdi!


Güýz topragy barýar gün-günden sowap,

Arzym kime diýsem, taparyn jogap?

Tozuñy mañlaýma etsemdim togap,

Kepder topuklaryñ ýadyma düşdi!


Men gitjekdim seni dembe-dem yzlap,

Gijeden, gündizden, gyş, ýazdan gözläp,

Arman, bu hasraty bilmedim gizläp,

Ýyllardan ýüklerim ýadyma düşdi.