SÖZLÜG ;   I- HARPY;
IRN

IRNIK, 1. Edilen işe aňgat göwni ýetmsýän ynjyk. Başlygymyz örän irnik adam.

2. Köp zähmet talap edýäň çylşyrymly, ownuk, kyn. Bu örän irnik iş.


IRNIKSIZ, ser. Irmän-arman