|
LÜT
|
|
LÜT, Bütinleý berlen, halys özüni aldyran, baryp ýatan, lül. Lüt tirýekkeş garry. Lut pьýan adam. <> L ü t galmak — ser. Lüt düşmek.Lut d ü ş m e k — halys zatsyz galmak, bütinleý harjyňy gutarmak. Söwdagäriň hilesine aldanyp, iki aýyň içinde lüt düşüp, bar zadyny tozdurýar (M. Ibrahymow, Ol gün geler).Lüt utulmak — halys utulmak, bar zadyňy utdurmak. Ol kart oýnap, lüt utulypdyr. Lütüň çykmak — halys ýadamak, ýadap halys bolmak. Gerek zadymy gözläp, aýlanmadyk ýerim galmdy, lütüm çykdy. Ýük ýükleşip, lüti çykan Bakyew öýüne gitdi («Kolhoz günleri»). LÜTJEK: lütjek düşmek — lüt düşmek, bütinleý zatsyz, harajatsyz galmak. Ol ahyry bar zadyny humara utduryp, lütjek düşüpdir (A. Gowşudow. Köpetdagyň eteginde). Kartdan utulyp, lütjek düşen güni Gurduň kellesine bir pikir geldi (A. Gowşudow, < Mähri—Wepa). LÜTI, bot. Jülgelerde bitýän, ýere ýazylyp mal oty. |