GÜJ |
||
|
GÜJEŇ-GÜJEŇ: güjeň-güjeň etmek — ser. güjeňlemek. Güjeň-güjeň edip ýörmek. GÜŽ.EŇLEMEK, Tamşandyrjak bolup, zadyňy buýsanyp görkezmek, bir zadyňy bermän görkezmek, güjeň- güjeň etmek. Tilkiler ýüňi ýeten guýruklaryny bulaýlayardylar ,güjeňleýärdiler (B. kerbabaew, Aýgytly ädim). GÜJÜK , Itiň we ş. m. ýaşajyk çagasy . Ol Ýolbarsyň güjügini ulalyp , öz sygyryny yaralaşyny we awçylykda gören başga gyzykly zatlaryny gürrüň bererdi.( A. Gowşudow. Mähri – Wepa). GÜJÜKLEMEK. Itiň we ş.m ýaşajyk çagasy bolmak GÜJÜM. .bot. Ownuk şahaly , gür ýaprakly,miwesiz ullakan agaç. Baky mergen dagy güjümiň düýbündäki Ýazylgy gülli keçelýeriň üstünde oturyp, çaýyň başynda tirseklep, söze başladylar (N.Pomma, sebäbini soň bildim). GÜJÜRDEMEK, güjür - güjür edip gürleşmek, wajyrdemek (çaga gepleşigi hakynda). GÜJÜRDI, Başly-barat çaga gürrüňi, wüjürdi. |