|
LAL |
|||
|
LAL [la:l], Gepläp bilmeýän, geplemek ukyby bolmadyk. Ýyrtyjy möjekler güm bolup gaçýar, Kör gözler açylyp, lallar dür saçýar (Nury Annagylyç, Saýlanan eserler). Lalyň diline enesi düşer (nakyl). Lal adam. Lal oglan. <> Lal bolmak — sem bolmak, sesini kesmek, geplemän oturmak. Gargasaň gyşyň bar, ýalkasaň ýazyň, Bilbiller lal bolar eşdip owazyň (A. Kekilow, Saýlanan eserler). Lal bol-a, ýer çeken! Sen nämäňe gepleýäsiň?1 (B. Kerbabaew, Aýgytly ädim). LALAÝLAMAK, gepl. d. Düşnüksiz geplemek, düşnüksiz seslenmek. Faişst köpekleri guýruk bulaýlap, Boýun burup, dyza çökýär lalaýlap (Ata Salyh, Saýlanan eserler). LALLYK [la:dlyk], Gepläp bilmezlik, geplemekden mahrumlyk ýagdaýy. Biziň dilsiz lallygymyz zerarly, dilmaçlar bize şol ýerde-de gün bermedi (B. Kerbabaew, Aýgytly ädim). |