BEŽIT [beži:t], dial. 1. Tiz, çalt, basym.

2. Hökman, äşgär. Bežit bilgin sen biajal ölüp sen; Biakyl Görogly, nadan Görogly («Görogly» eposy). Ýygnagmyz bar, hökman şoňa gitmeli, Bežit bu gun doklad heh etmeli (Çary Aşyr, Poemalar).